Lieve.. Lieve.. Oma

Alles was altijd netjes en opgeruimd.
Als ik bij U was kreeg ik stofdoeken onder mijn voeten zodat ik kon schaatsen over de vloer..

Dank zij U loop ik als een echte dame...
"Een dame staat recht op"
Hoofd omhoog schouders naar achteren borst vooruit.. bekken kantelen en billen samen knijpen...

Jan huigen in de ton.. met een... hoepeltje erom..
Iedere ochtend deed U touwtje springen dat hield U Jong en Vitaal.. Huppelen en dansen hand in hand.

Maar achter al uw pracht en praal..
Zat een donker verhaal..

In uw hoofd was iets geknapt..
Zomaar op een vakantie in Italië.
De artsen konden niets vinden maar vanaf dat moment ging het slechter..

U kon niet meer genieten.
U dacht dat we niet meer van u hielden..
U wilde niet meer naar buiten..
U dacht dat we beter af waren zonder U..

U liet zich opnemen.. Maar het behandelen van uw problemen daar kwamen ze niet echt aan toe..
U voelde zich niet ziek en er waren mensen die er veel slechter aan toe waren en die mensen ging U helpen..
Dus kwam u onbehandeld naar huis..
Beter ging het niet..
U ging schoonmaak spullen slikken..

De afspraak met de dokter was gemaakt..
Maar u wilde echt niet.. Niet weer opgenomen worden en niet meer leven.
U vroeg opa om te helpen... Een laatste kreet om hulp..
Maar niemand kon u helpen..


02-10-1995
Ik wil mijn moeder ophalen om te sporten.. Mijn broertje doet open, er komt een vriend van mijn moeder naar de deur lopen.. Er is iets mis.. De vriend wil dat ik binnen kom.. Maar dat wil ik niet.. Vertel mij nu maar wat er is.. Hij ziet aan mij dat hij het maar beter meteen kan vertellen.. Je moeder is bij je opa... Je oma,  het springtouw.. Ja..
Ik begin te gillen, te schreeuwen..  Mijn gegil gaat door merg en been..

Als een film schiet het moment weer voorbij..
Natuurlijk kwam het niet geheel onverwacht.. Maar het verdriet is er niet minder om.. Het lijkt soms wel erger te worden... Misschien omdat ik nu weet wat U allemaal mist..



God maak me rustig, ik ben zo moe.
Ik ken mezelf niet meer.
Het gaat daar binnen in mijn hart zo radeloos tekeer.
En ik kan niet zeggen wat het is, maar het is nooit stil, nooit stil.
God maak me rustig, ik ben zo moe en ik weet niet wat ik wil.

God maak me zeker, ik ben zo bang, zo bang.
Voor het eigen ik.
Het is zo verwarrend in mijn hart vol vage angst en schrik.
Ik kan niet zegen wat het is, maar het wisselt telkens weer.
God maak me zeker, ik ben zo bang,
ik ken mezelf niet meer.